sa mahigit na dalawang buwan na pagsasama namin ni phat kid, ngayon na lang kami ulit nagkahiwalay.
at ganito pala ang pakiramdam.
tatlong linggo lang naman pero bakit parang ang tagal. yung kailangan ko pang lagyan ng ekis yung kalendaryo. yung pakiramdam na dumodoble ang mga oras ng paghihintay. yung humahanap ako ng mga puwedeng gawin para hindi ako mainip.
nasanay na talaga ko.
pero sabi nga niya, sandali lang yan. minsan lang naman umuwi pamilya niya kaya alam kong sinusulit nila ang tatlong linggo.
at naisip ko rin. siguro hindi pa rin ako handang makilala ang mga magulang ni phat kid. nakilala ko na ang kapatid niyang babae at napakabait niya. alam kong ganun din ang kanyang mga magulang. kailangan lang maghintay ng tamang panahon.
sandali lang yan.
at ganito pala ang pakiramdam.
tatlong linggo lang naman pero bakit parang ang tagal. yung kailangan ko pang lagyan ng ekis yung kalendaryo. yung pakiramdam na dumodoble ang mga oras ng paghihintay. yung humahanap ako ng mga puwedeng gawin para hindi ako mainip.
nasanay na talaga ko.
pero sabi nga niya, sandali lang yan. minsan lang naman umuwi pamilya niya kaya alam kong sinusulit nila ang tatlong linggo.
at naisip ko rin. siguro hindi pa rin ako handang makilala ang mga magulang ni phat kid. nakilala ko na ang kapatid niyang babae at napakabait niya. alam kong ganun din ang kanyang mga magulang. kailangan lang maghintay ng tamang panahon.
sandali lang yan.
posted from Bloggeroid
No comments:
Post a Comment