nung isang gabi muntik na akong madukutan. o sa pakakaalam ko ganun nga ang nangyari.
bihira akong sumakay ng airconditioned bus dito sa manila. mas gusto ko yung mabilis magpatakbo na liliparin ang buhok ko kahit kalbo ako na mapapakapit ka habang nagdarasal na "aircontinuous" na libre hard massage na killer bus.
kasi hindi ako makakatulog sa ganitong klaseng bus. kasi kaagad akong nakakarating sa aking pupuntahan pero huwag muna sa langit. kasi sa tingin ko mas konti ang holdaper at mandurukot sa aircontinuous bus.
naisip ko na napakacheap mo namang holdaper o mandurukot kung pupuntiryahin mo ay ordinary bus. siyempre "ordinaryong" tao lang ang mga nakasaky dun kaya anong mapapala mo? di tulad sa aircon bus na gustung-gusto ng mga ayaw mainitan na mas mataas ang suweldo na mas magaganda ang mga gamit.
oo na. di naman lahat. hehe.
edi nakasakay nga ako ng halos lumilipad sa ere na bus nung isang gabi pauwi. hindi ako naglabas ng phone o wallet sa haba ng biyahe dahil wala akong itetext at may barya naman ako sa bulsa ng aking bag.
kung mapapansin niyo, dalawa ang pinto ng killer bus - minsan isa sa bandang unahan at isa sa gitna o kaya ay dalawa sa bandang gitna. yung sinakyan ko dalawa ang pinto sa bandang gitna.
tumayo na ako nang mapansin kong malapit na ako sa babaan. kasi ang mga ganitong uri ng bus wala man tatlong segundo sa paghinto ay aarangkada na kaagad. depende kung ang bababa ay matanda, buntis o may kasamang bata. depende kung bawal magbaba dun sa lugar. at kung natatae na si manong drayber.
sa aking pagtayo at pagpunta sa may pinto, may isang lalaking nauna sa akin at lumugar na mismo doon sa hagdan. may isa ring lalaki sa likod ko. nandun kaming tatlo sa kanang pinto ng bus. lumipat ako dun sa kaliwang pinto dahil wala namang nakapila doon at para kaagad akong makababa.
eto na. si kuya na nasa harap ko ay nagacrobat at nagswing mula sa kanang pinto papunta sa kaliwang pinto. mabilis niyang nagawa yun na halatang praktisado at natrain si kuya sa circus. sa puntong iyon ay napaisip ako kung bakit niya ginawa yun eh hindi rin naman siya mukhang stuntman.
kumabog ang dibdib ko nang mapansin kong si kuya na nasa likod ko kanina ay nasa likod ko ulit at walang tao sa kanang pinto ng bus at si kuya na nasa harap ko ay mukhang walang balak bumaba.
sumigaw ako ng "boss para! may diyosa na bababa!!!" o kung ano man ang nasabi ko nun na di ko masyadong maalala at nagpumilit na ipagsiksikan ang sarili ko para lang makababa. buti na lang at payat si kuya kaya hindi niya sakop yung buong pinto. mas malaki rin katawan ko kaya wala rin siyang nagawa.
nakababa ako ng bus na walang nakuha sa akin. salamat sa aking mga anghel at sa langit.
naikuwento ko kay phat kid ang mga nangyari. sabi ko sa kanya na bakit nila ako dudukutan eh mukha naman akong mahirap, hampas-lupa, anak-pawis, pesantes at aba..
sagot niya, "kasi ang jowa mo mayaman kaya nagmumukha ka na ring mayaman."
bihira akong sumakay ng airconditioned bus dito sa manila. mas gusto ko yung mabilis magpatakbo na liliparin ang buhok ko kahit kalbo ako na mapapakapit ka habang nagdarasal na "aircontinuous" na libre hard massage na killer bus.
kasi hindi ako makakatulog sa ganitong klaseng bus. kasi kaagad akong nakakarating sa aking pupuntahan pero huwag muna sa langit. kasi sa tingin ko mas konti ang holdaper at mandurukot sa aircontinuous bus.
naisip ko na napakacheap mo namang holdaper o mandurukot kung pupuntiryahin mo ay ordinary bus. siyempre "ordinaryong" tao lang ang mga nakasaky dun kaya anong mapapala mo? di tulad sa aircon bus na gustung-gusto ng mga ayaw mainitan na mas mataas ang suweldo na mas magaganda ang mga gamit.
oo na. di naman lahat. hehe.
edi nakasakay nga ako ng halos lumilipad sa ere na bus nung isang gabi pauwi. hindi ako naglabas ng phone o wallet sa haba ng biyahe dahil wala akong itetext at may barya naman ako sa bulsa ng aking bag.
kung mapapansin niyo, dalawa ang pinto ng killer bus - minsan isa sa bandang unahan at isa sa gitna o kaya ay dalawa sa bandang gitna. yung sinakyan ko dalawa ang pinto sa bandang gitna.
tumayo na ako nang mapansin kong malapit na ako sa babaan. kasi ang mga ganitong uri ng bus wala man tatlong segundo sa paghinto ay aarangkada na kaagad. depende kung ang bababa ay matanda, buntis o may kasamang bata. depende kung bawal magbaba dun sa lugar. at kung natatae na si manong drayber.
sa aking pagtayo at pagpunta sa may pinto, may isang lalaking nauna sa akin at lumugar na mismo doon sa hagdan. may isa ring lalaki sa likod ko. nandun kaming tatlo sa kanang pinto ng bus. lumipat ako dun sa kaliwang pinto dahil wala namang nakapila doon at para kaagad akong makababa.
eto na. si kuya na nasa harap ko ay nagacrobat at nagswing mula sa kanang pinto papunta sa kaliwang pinto. mabilis niyang nagawa yun na halatang praktisado at natrain si kuya sa circus. sa puntong iyon ay napaisip ako kung bakit niya ginawa yun eh hindi rin naman siya mukhang stuntman.
kumabog ang dibdib ko nang mapansin kong si kuya na nasa likod ko kanina ay nasa likod ko ulit at walang tao sa kanang pinto ng bus at si kuya na nasa harap ko ay mukhang walang balak bumaba.
sumigaw ako ng "boss para! may diyosa na bababa!!!" o kung ano man ang nasabi ko nun na di ko masyadong maalala at nagpumilit na ipagsiksikan ang sarili ko para lang makababa. buti na lang at payat si kuya kaya hindi niya sakop yung buong pinto. mas malaki rin katawan ko kaya wala rin siyang nagawa.
nakababa ako ng bus na walang nakuha sa akin. salamat sa aking mga anghel at sa langit.
naikuwento ko kay phat kid ang mga nangyari. sabi ko sa kanya na bakit nila ako dudukutan eh mukha naman akong mahirap, hampas-lupa, anak-pawis, pesantes at aba..
sagot niya, "kasi ang jowa mo mayaman kaya nagmumukha ka na ring mayaman."
posted from Bloggeroid
No comments:
Post a Comment